Obama bowlt

In verschillende kranten viel onlangs te lezen hoe de kersverse Amerikaanse president de gehandicapten schoffeerde door in de talkshow van Jay Leno te stellen dat zijn geklungel tijdens het bowlen niet zou misstaan op de Special Olympics. Barack Obama bood daarop prompt zijn excuses aan, aan de voorzitter van de Special Olympics. Deze werden aanvaard: case closed, harm done. Hoewel het in deze kwestie misschien enigszins anders ligt daar het één van de belangrijkste staatsleiders van de wereld betreft, illustreert het eens te meer het politiek correcte klimaat die vandaag heerst. Er is niets tegen wat elementaire beleefdheid en empathie, maar de verstikkende mate waarin dit vandaag de tongen verdooft, lijkt me meer dan ongezond. Ik heb voldoende vertrouwen in Obama om zijn ongelukkige zinsnede niet als opzettelijk beledigend te interpreteren, maar als een humoristische poging tot zelfrelativering. ‘Humor’ en ‘relativering’, meer nog dan ‘vrijheid van meningsuiting’, lijken mij de kernwoorden in dit debat. Staat het beschreven geval alleen? Neen, er zijn tal van gelijkaardige voorbeelden te geven: de Belgische inzending voor het Eurosongfestival stoot de Elvisfans tegen de borst, de zingende supporters van voetbalclub Antwerpen (RAFC) worden door de RTBF vergeleken met Stalin en Hitler (en het mag verwonderen dat niemand aanstoot nam aan deze vergelijking), komiek Philippe Geubels schoffeert de Joodse gemeenschap (‘Als er in Antwerpen een gaslek ontstaat, zal Freilich het stadsbestuur dan aanklagen voor provocatie?’), ook tal van onze islambroeders hebben kortere lontjes dan teentjes, denk maar aan de reactie op de Mohammed-cartoons en zo kunnen we deze pagina gemakkelijk vullen met voorbeeldjes. Wat al deze feiten met elkaar verbindt, is dat het in wezen gaat om vrij onschuldige en, inderdaad, soms misplaatste grapjes. Men kan deze grappig vinden en lachen, of absoluut niet grappig vinden en de grappenmaker belachelijk vinden, of iets daartussenin. Wat mij in dit geval een ongepaste reactie lijkt, is om de grappenmaker en masse te verketteren, of dacht u echt dat Phillipe Geubels een antisemiet is en de RAFC-aanhang gelooft dat alle Walen pedofielen zijn?
Eigenlijk komt het hierop neer: we moeten blij zijn dat we leven in een maatschappij waar deze zelfverklaarde komieken kunnen bestaan, want daar wordt er gerelativeerd, en daar kunnen serieuze zaken met een vleugje humor benaderd worden, daar heerst een open karakter wat de dialoog en het debat mogelijk maakt. Een verzuurde maatschappij waar we heel netjes niets zeggen om niemand te schofferen en gedicteerd worden door een monoloog, dat is pas een onsmakelijke grap. En overigens, in welke tak van de Special Olympics dacht Obama zijn bowlinggeklungel dan wel tentoon te spreiden?