Oriënteren: Hoe ver kan je als recensent gaan? Lees de recensie van Philip Hoorne over Martin Reints' bundel (en eventueel de waaier aan reacties die deze tekst genereerde...) en geef in een reactie op dit bericht jouw mening.
Voorbereiden:
Lees enkele recensies op Poëzierapport (http://www.pzr.be/) en beantwoord als reactie op dit bericht de volgende vragen:
- Waarin verschilt een poëzierecensie van een prozarecensie?
- Waaraan moet een goede poëzierecensie volgens jou voldoen? Geef duidelijke evaluatiecriteria. Toon aan met een of meerdere voorbeelden uit jouw selectie recensies.
Lees de selectie gedichten uit Totaal witte kamer van Kouwenaar (papieren bundel in de klas). Bespreek in een groep van 3 à 4 personen de inhoud en stijl van de gedichten:
- Waarom kreeg de bundel de titel Totaal witte kamer? Waarover gaat deze bundel?
- Zie je typische stilistische eigenschappen? Merk je een verband tussen de inhoud en de vorm van de gedichten? Welke metaforen/symbolen komen geregeld terug? Geef hier een verklaring voor.
- Geef in een nieuwe reactie op dit bericht een beknopte weergave van jullie inzichten.
- Lees de recensie Wit in een witte kamer van Els Leemans. Geef in een vierde reactie op dit bericht weer wat je hebt bijgeleerd.
Uitvoeren: Schrijf een recensie van Toegedekt met een liedje van Charles Ducal.
Reflecteren: Reageer op de post van je medestudenten en geef je genuanceerde oordeel.
Aangezien ik weinig voorkennis heb van recenseren en ik Martin Reins' dichtbundel niet heb gelezen vind ik het nogal moeilijk om mijn oordeel te vormen over de recensie van Philip Hoorne.
BeantwoordenVerwijderenHij pakt het wel heel creatief en leuk aan. Het is voor de lezer aangenaam om zijn recensie te lezen aangezien hij werkt met humor.
Het eerste wat in mij opkomt tijdens het lezen van die recensie is: 'Wat grof!!!'. Mijn tweede reactie: 'Alsof hij God der Poëziegoden is'. Hoorne recenseert en beoordeelt iets wat sowieso wat moeilijker te beoordelen is. Poëzie is, net als zoveel andere kunsttakken, een kwestie van smaak. Waarom houdt de een van Herman de Coninck en heeft de ander een gloeiende hekel aan zijn schrijfsels? Daar is geen eenduidend antwoord op te formuleren. Uiteraard mag je je mening met de wereld delen, maar kan het iets beschaafder? Ik had het gevoel een stuk te lezen van een puberende tiener die zich niet goed in zijn vel voelt en zich dan maar zit af te reageren op het eerste slachtoffer die hij voor zich heeft, de dichtbundel van Reints.
BeantwoordenVerwijderenDus: nee, dit kan niet. Hoorne is verondersteld een gerenommeerd recensent te zijn met toch wel wat invloed en hoewel hij het recht heeft de bundel niets te vinden, vind ik dat hij dit beschaafd en onderbouwd neer moet pennen.
Ik heb heel weinig ervaring met het lezen van poëzie. Ik heb ook de dichtbundel van Martin Reints nog niet gelezen waardoor het moeilijk is om een oordeel te vellen over de recensie.
BeantwoordenVerwijderenPhilip Hoorne neemt geen blad voor zijn mond bij het schrijven van zijn recensie. Kan dit? Zelf heb ik er geen problemen mee. Het maakt de recensie origineel en leuk om te lezen.
Zelf ken ik de poëzie van Martin Reints niet, dus daar doe ik liever geen uitspraken over. Wel vind ik dat de recensent wat kort door de bocht gaat. Hij weet Reints gedichten niet te appreciëren, maar daarom hoeft hij niet op de man te spelen. Bovendien is kunst om het met de woorden van de Tachtigers te zeggen "de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie". Poëzie wordt dus door iedereen anders gesmaakt en daar moet Hoorne ook respect voor opbrengen. Het enige pluspunt voor de zwaar aangevallen Reints is dat de recensie veel stof heeft doen opwaaien. En slechte reclame, is ook reclame.
BeantwoordenVerwijderenWanneer je de recensie van Hoorne voor de eerste maal leest denkt je echt van: Hoe ver kan en mag je hierin gaan? Mag je iemand zomaar afbreken in een recensie? Poëzie is toch niet zomaar goed of niet goed? Is dit niet vooral een kwestie van smaak?
BeantwoordenVerwijderenHoorne gaat echt heel ver in het geven van grove commentaar. Misschien verdient deze bundel wel negatieve commentaar, maar het is dan wel noodzakelijk dat deze commentaar gestaafd wordt aan degelijke argumenten.
In de recensie van Philip Hoorne is er ook geen enkel positief punt te bespeuren. Dat kan toch niet dat een dichtbundel alleen maar slecht is? Er zit toch wel op zijn minst één gedicht in dat wel goed is?
Dus bij deze: volgens mij mag je negatieve commentaar geven in een recensie maar dit moet wel binnen een bepaalde mate blijven. En het is voor mij noodzakelijk dat ook de positieve punten aan bod komen.
Maaike
BeantwoordenVerwijderenNiet: het slachtoffer die, maar... Is de dichtbundel het slachtoffer of de dichter?
Het is inderdaad een recensie waarop je, je ogen laat vallen. Dit komt waarschijnlijk door de scherpzinnige argumenten die gegeven worden. De scherpzinnigheid tovert een lach op het gelaat en spreekt, volgens mij, net daarom zoveel mensen aan.
BeantwoordenVerwijderenFilip Hoorne maakt gebruik van humoristische invalshoeken. Door deze strategie probeert hij zijn argumenten te camoufleren. Is dit zijn stijl of beschikt hij gewoon over te weinig kennis? Het blijft een raadsel. Zijn recensie is opgebouwd zoals een stoel met slechts drie poten: het zal niet lang duren of hij valt door de mand.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het zeer moeilijk om te reageren op de recensie van Philip Hoorne. Ik merk dat zijn mening erg duidelijk is. Soms zelfs wat grof, maar dit kan ook net heel goed zijn. Ik weet helemaal nog niet hoe je een goede recensie moet schrijven of beoordelen. De bundel heb ik niet gelezen. Een oordeel vellen over de recensie van Philip Hoorne is dus bijzonder moeilijk.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het moeilijk om op de inhoud van deze recensie te beoordelen want ik heb 'BALLADE VAN DE WINSTWAARSCHUWING' van Martin Reints niet gelezen.
BeantwoordenVerwijderenPhilip Hoorne neemt geen blad voor de mond. Hij is rechtuit en dat wordt natuurlijk van een recensent verwacht. Hij beargumenteert steeds voldoende zijn standpunten die hij inneemt. Ik vind Philip persoonlijk soms te grof. Met deze recensie breekt hij niet alleen het werk af maar ook de persoon in kwestie.
De recensie is op zich heel negatief over het werk van Reints maar ik kan er wel inkomen dat dit voor sommige mensen net een motivatie is om de dichtbundel van dichterbij te bekijken.
Ik vind de recensie van Hoorne een beetje overdreven. Ook al is hij een bekend en geliefd dichter, het is niet aan hem om opperrechter te spelen over wat poëzie is en wat niet. En zeker niet op zo'n grove manier. Als een kind van zes morgen iets neerpent, kan het mij emotioneren. Dan zijn die paar zinnetjes poëzie voor mij en voor mij alleen.
BeantwoordenVerwijderenHoorne heeft het vooral moeilijk met het taalgebruik van de dichter. Hij vindt het te gewoontjes, maar moet poëzie dan steeds zo archaïsch uit de hoek komen?
Poëzie is voor iedereen anders en dat is het belangrijkste wat je moet onthouden als je een recensie schrijft.
Ik vind het erg moeilijk om deze recensie te beoordelen. Ik heb deze dichtbundel niet gelezen, waardoor ik niet weet of Philipe Hoorne gelijk heeft. Dan nog... Philipe Hoorne mag van mening zijn dat de dichtbundel nergens naar lijkt, maar wat geeft hem het recht om zo'n uitspraken te publiceren? En is zijn mening wel voldoende gestaafd? Als je iemand zo de grond inboort, verwacht ik wel duidelijke argumenten. Deze mis ik in bovenstaande recensie.
BeantwoordenVerwijderenDe besproken bundel heb ik nog niet in handen gehad en dus ook niet kunnen lezen. Daarom vind ik het ook een stuk moeilijker om hierover mijn mening te uiten.
BeantwoordenVerwijderenHet schrijftalent van Philip Hoorne vind ik best aantrekkelijk, zijn recensie zorgde af en toe voor een glimlach op mijn gelaat.
Het is overduidelijk dat Hoorne zijn ongezouten mening weet neer te schrijven, maar dit verdient mijn welgemeende appreciatie. Daarover heb ik dan ook weer mijn twijfels of die 1/10 wel een oprecht resultaat is.
De poëzierecensie doet me bulderen van het lachen. Philip Hoorne geeft zijn ongezouten mening weer en dat kan ik best wel appreciëren. Een man met humor! Wat wil een vrouw nog meer?!
BeantwoordenVerwijderenAangezien ik de poëziebundel nog niet heb gelezen, kan ik er dan ook geen echt oordeel over vellen. Zijn de vele reacties terecht? Ik heb er het raden naar.
Hoe het ook zij, de poëzierecensie zet aan tot verder lezen!
Dit is ongetwijfeld een van de leukste recensies die ik tot nog toe gelezen heb.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad Philip Hoorne gaat ver, maar te ver vind ik dit niet.
Zoals Hoorne zelf in zijn reacties zegt, een recensie blijft de mening van één man of vrouw over één bundel. Voor hetzelfde geld schrijf ik zo'n recensie over dezelfde dichtbundel, geen haan die daar naar zal kraaien. Enkel omdat Hoorne al een degelijk aanzien heeft, gaat de bal aan het rollen.
Moet je daarom als recensent je gaan inhouden omdat jouw mening er voor velen wel toe doet? Ik vind van niet. Deze recensie doorprikt het idee dat recensenten de nieuwe canonscheppers zijn. Het werk van Reinst is door velen al geprezen, maar daarom moet niet elke mening een bevestiging van zijn talent zijn.
Of Hoorne deze dichtbundel terecht een één op tien geeft, weet ik niet. Maar ik vind het alleszins een goede zet om eens flink wat stof te doen opwaaien. Daardoor zal de nieuwsgierigheid bij de lezer aangewakkerd worden, waardoor ze deze gedichten misschien toch in huis zullen halen...
De recensie van Philip Hoorne lokt blijkbaar heel wat controverse uit. Niet alleen in de klas blijken de meningen verdeeld, ook in de literaire wereld nemen we twee kampen waar. Graag had ik wat ingepikt op enkele reacties om mijn persoonlijk standpunt te verduidelijken.
BeantwoordenVerwijderenMaaike Verbouw maakt een terechte opmerking wanneer ze zegt dat poëzie grotendeels een kwestie van smaak is. Meer nog! Mijn inziens hangt poëzie zeer sterk samen met gevoel.
Mensen die mij kennen, weten onderhand al dat het woordje [i]gevoel[/i] zelden aan mijn lippen ontspruit.
Maar hier knelt dan ook meteen het schoentje. Hoe kan smaak en gevoel objectief beoordeeld worden? We kunnen uiteraard letten op stijlkenmerken, visie van de dichter, thematiek... om tot een globale beoordeling te komen. En als we eerlijk zijn, kunnen we vaststellen dat Philip Hoorne dit ook daadwerkelijk doet. Hierbij gebruikt hij weliswaar de nodige portie cynisme.
Doch laten we even aannemen dat Philip Hoorne, naar eer en geweten, een objectieve beoordeling afleverde. Ook dan weergalmen hier en daar nog proteststemmen in de verte. Want is de manier waarop Philip Hoorne zijn kritiek naar voren schuift een recensent wel waardig? Of getuigt het, zoals Klara Bauwens oppert, van een gebrek aan kennis? Philip Hoorne een gebrek aan kennis verwijten lijkt me al te lichtzinnig. In het verleden bewees Philip Hoorne meermaals over voldoende kennis van zaken te beschikken. Waar het hem echter aan ontbreekt, is etiquette en hoffelijkheid. Met een ware je-m'en-fousmentaliteit baant hij zich een weg door het leven. Mensen die Philip Hoorne ooit in levende lijve aan het werk zagen, kunnen ongetwijfeld beamen dat Philip Hoorne dan ook het schoolvoorbeeld is van een non-conformist.
Hij meet zich in zijn recensie dus ook een gelijkaardige stijl aan. Daardoor moet het allemaal wat gerelativeerd worden volgens mij.
Elie Vandoorne