Het leven van een Erasmusstudent lijkt me uitermate boeiend. Drie of vier maanden in het buitenland verblijven, genieten van de cultuur en het studentenleven en af en toe eens naar de les gaan. Wat wil een mens nog meer?
Ik zie ze nog voor me, de Erasmusstudenten die in september in Kortrijk aankwamen. Ze kenden niets of niemand en waren verplicht om een spoedcursus Nederlands te volgen. De meesten waren niet echt gelukkig. Ik wel want de vergoeding die ik kreeg om de lessen te geven, was niet mis. Als student ben je nu eenmaal snel tevreden. Vol goede moed ben ik aan de opdracht begonnen. Ik merkte op dat de meeste studenten behoorlijk geïnteresseerd waren in de Vlaamse cultuur. Na een verblijf van drie dagen in België kenden de meesten al vijftien Belgische biersoorten. Dit getuigt toch van ijverig studiewerk.
De lessen verliepen erg vlot. Al snel konden de studenten zich voorstellen, de weg vragen, groenten en fruitsoorten benoemen… in het Nederlands. Naast mijn taak als lesgever was ik ook een soort opvoedster. Ik kon niet anders want de studenten bestookten me met allerhande vragen. Sommige zaken waren voor hen van levensbelang: ‘Hoe bestel je ‘a beer’ in het Nederlands?’ of ‘Waar kun je uitgaan in Kortrijk?’ Na een tijdje kenden ze elkaar beter en leerden ze het nachtleven in Kortrijk kennen… Het gevolg hiervan was, dat de meeste studenten na twee weken wat slaperig waren tijdens de lessen. Kun je ze ongelijk geven? Het leven als student is nu eenmaal een mooie, maar soms ook zware tijd.
Het viel me wel op dat de meeste Erasmusstudenten niet echt houden van het Belgische klimaat. De Spanjaarden waren de eerste weken verkleumd van de kou. De Letse, Poolse en Russische studenten hadden al heel snel een afkeer van de regen. Vorige week zag ik enkele studenten terug. Michaël, een student uit Tsjechië, wilde zo graag nog eens sneeuw zien. Zijn droom is intussen werkelijkheid geworden. Ik ben er zeker van dat hij woensdagmorgen stond te schreeuwen als een klein kind voor het vensterraam, onmiddellijk de andere studenten op zijn kot wakker maakte en vervolgens naar buiten liep om zeker te zijn dat hij niet aan het dromen was.
Vorige week zag ik de studenten dus terug. Op een avond kwam ik toevallig terecht in het kot waar twintig Erasmusstudenten verblijven. Ik had me voorgenomen om rond een uur of tien te vertrekken naar huis. De studenten hadden een kerstfeestje georganiseerd en opeens besefte ik dat de tijd voorbijvloog. Het lukte me niet om de laatste trein te halen… Jammer! ’s Morgens, op de bus richting het station, droomde ik nog wat over de vorige avond. De Erasmusstudenten zijn eigenlijk een grote familie. De sfeer, de studenten, hun levensstijl… Alles is perfect. Ik wil ook op Erasmus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten