vrijdag 18 december 2009

Van oud naar nieuw

Kerst en Nieuwjaar naderen met rasse schreden en iedereen plant geweldige uitjes. Ook ik doe mee aan het overdreven gedoe, het wordt er namelijk in gestampt. Sinterklaas was nog niet gepasseerd en de kerstballen en slingers lagen al in de winkels. Zijn die twee dan zulke goede vriendjes dat ze elkaars geluk gunnen? Is er dan geen vriendschappelijk pact gesloten met elk zijn tijdperk? En wat met de kinderzieltjes? Ze worden al genoeg overstelpt met games en cartoons over aliens en superhelden. Hebben zij geen recht op een paar vaste gegevens in onze verwarrende maatschappij? Ik denk het wel. En toch stond ook mijn kerstboom al voor 6 december. Nuja. Ik geloof al lang niet meer in de goede Sint, dus waarom ook niet een beetje vroeger de gezelligheid binnenbrengen?

Voor de meeste mensen is de eindejaarsperiode een gezellige periode met cadeautjes en kerstbomen en heerlijke maaltijden. Voor sommige mensen is dit helemaal niet het geval. Voor de armen? Voor de daklozen? Voor de asielzoekers? Inderdaad! Maar zoek het vooral niet te ver. Het is vooral een lastige periode voor zij die een jurkje moeten kopen zonder lief aan de arm en zonder knipoog als bevestiging dat je er zo verdomd sexy uitziet.

Het is op deze dagen dat de mensen zich forceren om de schoonouders eens te bezoeken. Hij geeft een gefakete liefdevolle kus op schoonmoeders wang en denkt dan: Hemeltje, wat heeft ze weer dat slechte parfum op. Zij geeft haar schoonvader een zoen en krijgt een neepje in haar kont. Vieze ouwe vent, denkt ze dan en ze lacht geforceerd. En dan zien ze de vriendjes de nichtjes van en denken ze: was mijn lief maar zo heet. Maar geen van hen heeft recht op klagen, want zij hebben tenminste een lief!

Het ergste is op Nieuwjaardag naar oma gaan. Dan heeft bijna elk kleinkind ondertussen een lief mee en vraagt ze: ‘En Emely, wanneer brengde gij ne kjeer uj lief mee? Zije nuj al vant stroate? Twordt allichte tijd hé, meiske.’
“Jaja, meme… Maar dit jaar is het nog bijlange niet zover.” School gaat voor, zeg ik dan als smoesje. Daar is ze dan meestal tevreden mee, want geef toe, school ís ook belangrijk, maar toch… Ik moest onmiddellijk terugdenken aan de avond voordien.

Ik keek op mijn horloge en het was ondertussen al twee uur. Ik kreeg een stijve nek van heel de tijd omhoog te kijken of die leuke jongen ook net niet mijn richting uit keek.
Als dat het geval was, dan hoopte ik uiteraard dat hij de eerste stap zou zetten, wat eigenlijk praktisch nooit gebeurt. Jongens zijn mietjes. Het stoere verdwijnt stilaan uit de mensheid, want mannen worden te geëmancipeerd. Gevoelens uiten, huilen bij een film en helpen met de afwas al goed en wel, maar het initiatief nemen? Daar passen ze liever voor! In mijnen tijd -zou mijn oma zeggen- was het wel anders!

Dus besloot ik maar om zelf op pad te gaan en op de beat van de muziek naderde ik mijn prooi rustig en zelfverzekerd.
Ik botste subtiel en ‘per ongeluk’ tegen hem op en we geraakten aan de praat. Hij trakteerde me op een drankje en ik nam het maar al te graag aan.
Feestdagen zijn heel duur, dus getrakteerd worden door om het even wie mag je nooit, maar dan ook nooit weigeren!
Op het eerste gezicht leek het wel een leuke jongen, maar hoe langer we praatten hoe meer ik er al spijt van kreeg dat ik op hem afgestapt was. De alcohol rook ik van tien meter ver en een zinnig woord kwam er ook niet echt uit. Hij vertelde alles tien keer en probeerde hopeloos het ritme op de muziek te vinden.
Mannen die niet kunnen dansen zijn tegenwoordig echte nerds, dus besloot ik maar om gedag te zeggen en mij verder te amuseren met mijn vrienden.

Vijf minuten later probeerde hij nog eens een gesprek aan te knopen, maar ik liet duidelijk blijken dat ik niet meer geïnteresseerd was. Meneer zijn ego kreeg een enorme deuk en hij ging meteen naar een ander meisje Het was zo’n typisch sletje met kilo’s make-up en stiletto’s waarop ze amper haar evenwicht kon behouden. Probeerde hij me nu werkelijk jaloers te maken? Hoe zielig!
Ik keek gewoon de andere kant op en deed alsof hij niet meer bestond. Loopt hier eigenlijk nog één leuke vrijgezelle jongen rond, dacht ik bij mezelf. Of zijn het allemaal zulke losers?

Ik gaf het op voor de avond. Ik ging heus niet als een hopeloos geval op elke jongen toestappen, dus ik danste en zong uit volle borst mee met mijn beste vrienden. Ook allemaal vrijgezellen toevallig. De avond liep op zijn einde en er werd een slow gedraaid. De koppeltjes dansten romantisch met de armen rond elkaar en wij stonden daar als vijf onnozelaars te staren naar de dansvloer. Wie o wie komt mij uitnodigen, smeekte ik tot God. Maar o wee als het een loser is, want dan kreeg hij gegarandeerd een ‘njet’. Ik was nu ook niet zo hopeloos dat ik met een sukkel zou dansen, nee dank u!
Het was ondertussen al vijf uur en het werd een beetje te saai naar onze mening. Het volk ging stilaan naar huis en enkel de dronkaards bleven nog hangen.

Even later lag ik in bed en het gepiep in mijn oren was werkelijk ondraaglijk! Ik stonk naar de rook, had bier over mijn jurkje gekregen en dacht bij mezelf hoe verschrikkelijk ik er morgen zou uitzien. Dat werden dus ook kilo’s make-up om naar oma te gaan. Wat is Nieuwjaar vieren toch leuk, dacht ik nog bij mezelf en ik viel in slaap.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten