Het valt niet mee om op een duurzame manier de VN-klimaattop te volgen. Na alle speciaal ingezette klimaattreinen wordt het nu toch aanschuiven voor de deuren van het Bella Centra in Kopenhagen. Of schrijven we vanaf nu de Deense hoofdstad als Hopenhagen?
Een flinke portie hoop treft u met een beetje geluk in uw goodie bag aan - met gratis staaltjes Ecover, voor de gezondheid van zowel uw handen als uw leidingwater. Oorzaak van de chaos? Communicatiestoornissen en te veel nieuwkomers. Zo’n horde mensen bij elkaar gepropt in een kleine ruimte is natuurlijk niet zonder risico: zo warmt de aarde op. Dus u hebt met een zo klein mogelijke voetafdruk naar het ijskoude noorden gereisd om oprecht bezorgd uw medeleven te betuigen aan de bedreigde ijsberen en dan wordt u vervolgens met zevenmijlslaarzen teruggeschopt. Een mens zou voor minder geloven in het einde der tijden. De Afrikaanse delegatieleden en de milieuactivisten laten het in ieder geval niet aan hun hart komen. Terwijl ze filegewijs aanschuiven in de rijen houden ze hun adem zo veel mogelijk in. Kwestie van niet te veel CO2 uit te stoten.
Het zal nog wel een poosje duren voordat de klimaatonderhandelingen hoge toppen zullen scheren. Zo rond de nieuwe eeuwwisseling moet het zo ver zijn, gok ik, en dat zal de hele wereld geweten hebben. Met een vrouw op de Amerikaanse presidentsstoel zal niet alleen het rassenverschil de wereld uitgewerkt zijn, maar ook milieuobstakels zullen netjes bij het groot huisvuil geplaatst zijn. Volgens de Deense onderhandelingen moet de afvalberg weg, ziet u. De Zonder-klimaat-straten tieren in mijn gedachten al weelderig. Een land dat een beetje geaard is, maakt zijn borst nat en zegt: “Een graadje meer of minder, daar draaien wij onze hand niet voor om.” Een beetje president klopt af en toe eens met de vuist op tafel, buldert dat de democratie maar een relatief gegeven is en dat iedereen eens zal doen wat hij zegt. Maar dat geldt niet voor het mammoetland dat een frisse wind over het Bella Centra kan doen waaien. Het is de ja-maar-conferentie, de wagen-we-de-sprong-of-niet-top, het wij-hebben-tijd-onderhandelingsplan.
De volgende keer moeten de wereldleiders het kloppend hart van de Europese Unie in hun agenda (van chloorvrij papier!) schrijven. Belgen zijn zo bedreven geraakt in kat-en-muis-spelletjes dat wij vanaf de eerste seconde al doorhebben of het al dan niet politiek correct is. Bovendien zou het goed zijn voor Letermes zelfvertrouwen om eindelijk nog eens een ambitieuze deal binnen te rijven.
Los van verkiezingsstemmen en vrouwen aan de macht gaat het in de eerste plaats toch over ijsberen, ontbossingen en een plek op de wereld voor iedereen. Het begint opeens heel hard te sneeuwen. Misschien moeten we op de beurs maar op hondenweer speculeren. Wedden dat dat op een koude douche zal uitdraaien? Als dat niet is wat we net nodig hebben...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten