Sinds enkele weken vormen Ariadne en Hades een koppel. Ariadne kan volledig zichzelf zijn bij Hades, maar toch verzwijgt hij iets voor haar. Ze voelt het gewoon; de manier waarop hij soms kijkt, haar aanraakt, haar... bezit.
Een week geleden vertelde Hades dat hij een verrassing heeft voor Ariadne. Het enige waar zij voor moest zorgen was dat ze kledij meenam voor een heel weekend. Ariadne was zo in de wolken. Een romantisch weekendje met twee zag ze wel zitten. Rond het middaguur vertrokken ze richting bestemming want het was toch niet zo ver rijden verzekerde Hades haar. De hele weg zat Ariadne te gissen naar hun reisbestemming. Uiteindelijk loste Hades toch iets. Ze zouden op hun weekendje samen zeker niet gestoord worden.
Na enkele uren rijden komen ze eindelijk aan op hun bestemming: een afgelegen chalet in het midden van de Duitse bossen. Overal waar Ariadne keek waren er bomen. Niet in de verste omgeving was er een teken van leven te bestuderen. De mooie vrouw maakte zich wel wat zorgen en ze vroeg aan Hades: "Is het hier niet gevaarlijk zo afgelegen van de buitenwereld? Stel dat er iets gebeurt?"
" Tuurlijk niet! Vertrouw je mij misschien niet?", antwoordde hij geprikkeld.
Het begon licht te schemeren en het werd kil buiten. Om het kleine voorval te laten vergeten stelde Ariadne voor om naar binnen te gaan. Wat voelde ze zich toch stom. Hades was zo lief voor haar en toch stelde ze zo'n domme vraag. "Weet je wat,", dacht ze bij zichzelf, "laat ik wat extra sexy kleren aantrekken terwijl Hades kookt." Want ja, zelfs dat doet Hades, hij kookt speciaal voor haar. "Wat is hij toch een schatje!"
"Schat, moet ik je koffers uitpakken terwijl jij kookt? Dan heb ik ook iets om handen."
"Nee" schreeuwde Hades onmiddellijk. "Euhm... sorry, nee tuurlijk hoef je mijn koffers niet uit pakken. Dit is jouw weekend, je hoeft niets te doen.
"Ok, ik ga me wat opfrissen.", zei Ariadne een beetje geschrokken.
In de slaapkamer was ze bezig haar meest sexy jurk aan het kiezen, wanneer ze plots haperde aan een koffer van Hades. De koffer viel om en klikte open. Wat ze daar zag, had ze nooit durven denken. In de koffer zat een boek vol foto's van haar op de intiemste plaatsen. Foto's van jaren geleden, toen ze zelfs Hades nog niet kende. In een aparte zak, ook in de koffer, vond ze allemaal bezittingen die ze al maanden kwijt was. Op de bodem van de zak vond ze zelfs een blonde haarlok...haar van zichzelf. Plots zag ze een schaduw op de muur, die kwam groter en groter. Hades verscheen in de deuropening met een scherp keukenmes in zijn handpalm gespannen.
"Ik zei toch dat je van mijn koffers moest blijven!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten