Er was eens een beeldschone, vriendelijke, sympathieke, lieve jongedame die snakte naar warmte en liefde. Door haar schitterende blauwe ogen, haar lange zwarte haren en haar groot en slank gestalte had ze geen gebrek aan mannelijke aandacht. Die aandacht interesseerde haar echter niet. Ze was op zoek naar dé liefde van haar leven en wou de rest van haar leven doorbrengen met haar grote liefde. Misschien stond het geluk dichter bij haar dan ze zelf dacht. Haar naam was Aphrodite.
Op een dag kwam ze Frey tegen. Ze zag hem even maar was voor de rest van de dag overdonderd door zijn verschijning. Frey was groot, goed gebouwd en zag er goed uit. Aphrodite was op slag verliefd en hoopte hem snel terug te zien. Dagen verstreken en ook al zag ze haar geliefde niet terug toch liep Aphrodite met haar hoofd in de wolken. Plots, toen ze het helemaal niet verwachtte, liep ze hem tegen het lijf. Letterlijk dan want ze was zondanig in gedachten verzonden dat ze tegen hem opbotste. Gelukkig reageerde Frey heel vriendelijk en lief. Ze wisselden een paar woorden en toen wist ze het zeker. Dit was het.
In de dagen die daarop volgden zagen ze elkaar meer en meer. Het klikte en al gauw groeide hun vriendschap uit tot een mooie en intense relatie. Cupido had eindelijk raak geschoten.
De dagen en weken die daarop volgden verliepen zoals een sprookje. Frey was galant, lief, romantisch. Kortom alles wat Aphrodite zoch in de liefde. Ze brachten dan ook heel veel tijd met elkaar door. Alles liep zoals Aphrodite het wou. Frey was haar alles en maakte haar gelukkig. Hij was de ware, daar was ze van overtuigd maar tegelijkertijd vroeg ze haar af of hun relatie niet te perfect verliep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten