Beats of love

De klokken van de Big Ben luiden genadeloos, terwijl een grijze wolkensluier over de daken van Londen zweeft en de stad in een te vroege nacht brengt. Orpheus vertraagt zijn wandeltempo en staart naar de donkere hemel. Hij sluit zijn ogen en de eerst vallende regendruppels geven hem een rustgevend en verkoelend gevoel. Het zweet van zijn klamme handen wordt door de regen langzaam weggespoeld. Orpheus besluit om niet langer te treuzelen en baant vlug zijn weg verder richting Picadilly circus. Het plein wordt overweldigd door lichtreclames en uit de fontein torent een reusachtig beeld dat sterk op de liefdesgod Cupido lijkt. Maar het oog bedriegt ook dikwijls en bij nader inzien, merkt hij op dat het om de God van de wederliefde gaat. De Griekse mythe zegt dat ''Anteros de machtige'' mensen straft wanneer ze geen gehoor geven aan de liefde. "Tsss, mythes. Alleen maar gezever", mompelt Orpheus in zichzelf.

Tot nu toe heeft hij nog nooit de ware liefde ontmoet, maar op dit moment heeft Orpheus belangrijkere zaken aan zijn hoofd. Vanavond moet hij met zijn muziek het publiek meevoeren naar hogere sferen. Bij deze gedachte begint zijn hart opnieuw razendsnel te kloppen. Automatisch grijpt Orpheus naar zijn i-pod.

"After silence that which comes nearest to expressing the inexpressible is music."

Het citaat van Aldous Huxley op het scherm van de i-pod kalmeert hem opnieuw. Orpheus ademt rustig in en zet de volumeknop luider:

"Yeah, it's been a ride. I guess I had to go to that place to get to this one.
Now some of you might still be in that place. If you're trying to get out, just follow me.
I'll get you there."

Uit Eminem zijn songteksten put Orpheus altijd zijn krachten. Hij heeft net zoals de rapper een moeilijke jeugd achter de rug.

Via de trappen bereikt Orpheus het ondergrondse metrostation. Er is weinig volk op de been en naast wat gepraat van enkele toeristen speelt er na iedere tijdspanne een digitale recorder af met het verzoek: "Mind the gap. Mind the gap, please." De herhalende vrouwenstem begint Orpheus te irriteren en hij is opgelucht wanneer de tube in volle vaart de halte binnenrijdt. Haastig stapt hij in de metro en kijkt op zijn horloge. Nog een halfuur en de jaarlijkse wedstrijd "Battle Scars London Rap Battle" gaat van start. Hij besluit om te gaan zitten, want het duurt nog even vooraleer de metro de halte Camden Town bereikt. Verdiept in zijn gedachten schrikt Orpheus op wanneer een jonge vrouw voor hem komt zitten. Ze kijkt hem onderzoekend aan en knikt vriendelijk. "Gaat alles goed met u?", vraagt ze voorzichtig. "Ja...", zegt Orpheus met twijfel in zijn stem. "U lijkt nochtans zenuwachtig. Heeft u misschien belangrijke plannen vanavond?" "Ja, dat kun je wel zeggen, ja." Dan valt er een onaangename stilte. Orpheus haalt zijn songteksten uit de rugzak en begint verder te schrijven om de tijd te verdrijven. Vanuit zijn ooghoeken bespiedt hij de vrouw. Lang bruin haar, slank dat wat neigt naar de magere kant, een uitgesproken kaaklijn en grote doordringende blauwe ogen. Plotseling weerklinkt de digitale vrouwenstem opnieuw in de tube: "Next stop, Camden Town." Orpheus staat op en zegt gedag tegen haar. "Misschien tot onze volgende ontmoeting en veel succes deze avond", zegt ze vriendelijk terug.

Met het mysterieuze meisje nog vers in zijn geheugen loopt Orpheus door de straten waar junkies, rock and roll, tattooshops en eetkramen van allerlei culturen de stad overheersen. Eindelijk vindt hij het gebouw waar de batlle, zijn lot en zijn passie voor muziek zal plaatsvinden. De bar "Dingwalls" schittert in paarse led-lampen aan de gevel van het gebouw. "Dit is mijn moment. Nu moet ik me bewijzen", zegt Orpheus om zichzelf moed in te spreken. Hij haalt diep adem en stapt de bar binnen.