En toen was je weg

Sif voelde hoe een koude rilling over haar rug liep toen ze het blaadje die ochtend van de kalender scheurde. De datum die ze voor haar ogen zag opdoemen, liet haar benen trillen, zorgde ervoor dat het angstzweet haar uitbrak en wekte tranen op die over haar zachtroze wangen rolden. Het was vandaag 29 september, het was exact twee jaar geleden dat haar man betrokken was geraakt in een verkeersongeval.

Ze had Thor die dag op zijn kantoor gebeld met de vraag of hij nog langs de bakker kon passeren. Sif was het zelf glad vergeten om brood te halen toen ze van het ziekenhuis naar huis reed. Haar gedachten dwaalden steeds af naar de laatste bevalling van haar werkdag. Deze was uiterst moeizaam verlopen, het kindje lag in een stuithouding en de navelstreng was rond haar nekje gedraaid. De kans was reëel dat het pasgeboren meisje het einde van de dag niet zou halen. In gedachten verzonken was ze de bakker voorbijgereden, maar gelukkig had Thor later gedaan met werken.

Een paar uur later stond de politie voor hun deur. Ze hadden een spijtige mededeling, zeiden ze. De twee jonge agenten vertelden het op een toon alsof het een alledaags iets was, alsof haar man, de liefde van haar leven, elke dag uit haar leven verdween. Sifs wereld stortte in één klap in en huilend zeeg ze in de deuropening ineen. Wat er de daaropvolgende dagen was gebeurd, was voor haar een grote waas, het leek wel alsof iemand anders de controle over haar lichaam had overgenomen. Op de dag van de begrafenis zat ze er wezenloos bij, maar toen ze 's avonds alleen in hun huis was aangekomen, maakten de emoties zich over haar meester. De tranen welden op en hielden de hele nacht lang niet op met stromen.

Het tragische ongeval mag dan wel twee jaar geleden gebeurd zijn, toch werd ze nog elke dag met haar overleden echtgenoot geconfronteerd. Enerzijds voelde het vertrouwd aan om Thor rond zich te voelen, maar anderzijds wilde ze de draad van haar leven opnieuw oppikken. Ze had lang genoeg ter plaatse blijven trappelen, vond ze, maar vooruit gaan kon ze niet in dit huis, in deze stad, in dit land, waar alles haar aan Thor deed herinneren.

Ze opende haar laptop en ging op zoek naar de eerstvolgende vluchten richting het buitenland. Ze wilde hier zo snel mogelijk weg, alleen wist ze niet waarheen...