Odysseus ging op de grond zitten, met z'n rug tegen de muur. De regen plensde in z'n gezicht en maakte z'n kleren drijfnat. Soms kon hij genieten van een stortbui, maar vandaag had hij er echt geen zin in. De koptelefoon op z'n hoofd was drie minuten geleden gestopt met muziek spelen. De batterij van mijn iPod zal wel weer leeg zijn, dacht Odysseus. Dat was de schuld van z'n zus. Ze gebruikte ook altijd z'n materiaal.
Hij was moe en gefrustreerd, maar toch opgewonden. Hij was vermoeid door z'n lange tocht naar het labyrint. Gefrustreerd omdat hij de weg niet terug vond in dit verdomde labyrint. Maar opgewonden omdat ze in het midden van het labyrint stond: Mino Taurus. Odysseus had geen flauw idee wie ze was. Maar zij zag hem wel zitten. Althans, dat dacht Odysseus toch. Het was ook allemaal zo vreemd. Precies twee dagen geleden had hij nog nooit van Mino Taurus gehoord. Totdat Odysseus het briefje op het zadel van z'n splinternieuwe Pegasus vond. Kom overmorgen naar het labyrint om drie uur, Mino Taurus, X, stond er geschreven in een krullerig meisjesgeschrift. Odysseus was meteen aangesproken door het mysterieuze ervan. Wie schreef tegenwoordig nog briefjes? Om te beginnen had ze een groot risico genomen. De kans dat Odysseus briefjes kon lezen na een avond poolen in het jeugdhuis, was relatief klein. Dat lag natuurlijk niet aan Odysseus zelf, maar aan z'n vriend die constant een nieuwe pils voor z'n neus zette.
Daarnaast had ze ook een groot risico genomen om een blauwtje te lopen. Want de kans dat Odysseus op het voorstel inging, was eerder gering. Alhoewel, blijkbaar kende ze Odysseus toch een beetje, want dergelijke mysteries zou hij nooit uit de weg gaan. Maar als zij hem kende, kende hij haar misschien ook. Hoewel, Odysseus was een geliefd persoon met een alom gekende, goeie reputatie. Er kenden heel wat mensen Odysseus, maar Odysseus kende lang niet al die mensen.
Odysseus begon zich stilaan af te vragen of het wel zo'n goed idee was om naar het labyrint te komen. Nu zat hij hier, doorweekt, op zoek naar een meisje dat er misschien niet eens was. Wie weet was het wel een meisje? Wie weet was het gewoon een jongen met een verwijfd handschrift. Of een lelijk meisje. Dat kon ook nog. Odysseus werd er steeds minder en minder gerust op. Zou hij niet gewoon rechtsomkeer maken? Was die Mino Taurus echt de moeite waard?
Hij was moe en gefrustreerd, maar toch opgewonden. Hij was vermoeid door z'n lange tocht naar het labyrint. Gefrustreerd omdat hij de weg niet terug vond in dit verdomde labyrint. Maar opgewonden omdat ze in het midden van het labyrint stond: Mino Taurus. Odysseus had geen flauw idee wie ze was. Maar zij zag hem wel zitten. Althans, dat dacht Odysseus toch. Het was ook allemaal zo vreemd. Precies twee dagen geleden had hij nog nooit van Mino Taurus gehoord. Totdat Odysseus het briefje op het zadel van z'n splinternieuwe Pegasus vond. Kom overmorgen naar het labyrint om drie uur, Mino Taurus, X, stond er geschreven in een krullerig meisjesgeschrift. Odysseus was meteen aangesproken door het mysterieuze ervan. Wie schreef tegenwoordig nog briefjes? Om te beginnen had ze een groot risico genomen. De kans dat Odysseus briefjes kon lezen na een avond poolen in het jeugdhuis, was relatief klein. Dat lag natuurlijk niet aan Odysseus zelf, maar aan z'n vriend die constant een nieuwe pils voor z'n neus zette.
Daarnaast had ze ook een groot risico genomen om een blauwtje te lopen. Want de kans dat Odysseus op het voorstel inging, was eerder gering. Alhoewel, blijkbaar kende ze Odysseus toch een beetje, want dergelijke mysteries zou hij nooit uit de weg gaan. Maar als zij hem kende, kende hij haar misschien ook. Hoewel, Odysseus was een geliefd persoon met een alom gekende, goeie reputatie. Er kenden heel wat mensen Odysseus, maar Odysseus kende lang niet al die mensen.
Odysseus begon zich stilaan af te vragen of het wel zo'n goed idee was om naar het labyrint te komen. Nu zat hij hier, doorweekt, op zoek naar een meisje dat er misschien niet eens was. Wie weet was het wel een meisje? Wie weet was het gewoon een jongen met een verwijfd handschrift. Of een lelijk meisje. Dat kon ook nog. Odysseus werd er steeds minder en minder gerust op. Zou hij niet gewoon rechtsomkeer maken? Was die Mino Taurus echt de moeite waard?
Dit fragment is heel mysterieus geschreven.De spanning wordt al opgebouwd vanaf het begin van het verhaal. En wanneer je aan het einde komt, wil je meteen verder lezen om te weten wat er nu verder zal gebeuren in dit verhaal. Komt Mino Taurus naar het labyrint of was dit slechts een flauwe grap?
BeantwoordenVerwijderen