Muziek in de oren

‘HEEEEELP! Auw, hou op! Je doet me pijn!’
‘Ah, hou toch je mond snotneus! Niemand zal je toch komen helpen hoor!’
Ik haat het als hij gelijk heeft. Niemand ziet me staan dus zullen ze me zeker niet komen helpen.
‘Wat zit jij toch te mijmeren! Geef me je lunchgeld nu!’
‘NEE!’
‘Wat zei je daar?! Daar zul je voor boeten kerel!’
Oh nee, hier gaan we weer..
Stompen, schoppen, roepen … lachen.

‘Héé, jij daar pestkop!’
Net voor hij wil weglopen, grijpt iemand hem bij zijn kraag.
‘Het is nog maar de eerste schooldag en jij bent al iemand aan het pesten, Tasos! Onmiddellijk naar de directeur!’
Ze draaide zich om naar mij. Wat was ze mooi!
Ze was als een engel door God gestuurd om mij te redden.
‘Gaat het kereltje?’ vroeg ze met haar engelenstem.
‘Euh…ja. Dank u.’ stotterde ik.
‘Als dit nog eens gebeurt, moet je onmiddellijk naar mij komen, oké?’
Dit geloofde ik niet. Zij die mij hulp aanbiedt?!
‘Waarom?’ vroeg ik.
‘Omdat ik je wil helpen natuurlijk!’
Dat klonk als muziek in mijn oren…