CHOC-A-HOLIC

Mmm, de hele wereld is bedekt met een sneeuwwit chocoladelaagje! Nee? Hoe noemen jullie dat? Sneeuw? Verdorie, mijn zin steekt opnieuw hardnekkig de kop op. Verslaafden hebben namelijk de neiging om in alles hun grootste hunkering te herkennen. In mijn geval is dat het witte, maar ook het bruine én zwarte goud: chocolade. Alleen al het typen van dit woord brengt me in ongekende en hemelse sferen… Velen onder jullie vinden nu wellicht dat ik overdrijf. Wel, ik ben niet meer dan de speelbal van het wrede lot. Nog voor mijn geboorte was ik gedoemd tot het hebben van een chocoladeverslaving. Mijn ouders zijn voor de volle honderd procent chocoladegekken. Wellicht bezitten we één of ander chocoladegen dat onze grenzeloze liefde voor dit snoepgoed in de hand werkt. Volgens mij stroomt er chocolade door onze aderen. Daarnaast ben ik, als je het nog niet had gemerkt, een rasechte vrouw. Elke vrouw vindt dit goedje verschrikkelijk lekker, want het zit in onze natuur. Chocolade vergroot immers onze seksuele honger. Kijk eens aan, deze lekkernij helpt ons ook nog eens bij het grootste doel van de homo sapiens: de voortplanting van het menselijke ras.

Is een chocoladeverslaving dan enkel bepaald door erfelijkheid? Uiteraard niet. De opvoeding speelt ook een grote rol. Sinds mijn geboorte komt Sinterklaas trouw op zes december langs met niet alleen speelgoed of mandarijnen, maar ook met chocolade. Het speelgoed laat hij sinds enkele jaren achterwege en brengt hij me enkel nog het donkere goud. Hoewel ik nog hardnekkig geloof in de Sint, geloof ik niet dat Zwarte Piet zijn donkere kleurtje te danken heeft aan de schoorsteen. Ik ken je geheim Piet, je bent gewoon een groot chocoladen mannetje. Honderd procent zeker ben ik uiteraard niet. Misschien moet ik Piet volgend jaar een natte lik in het gezicht geven, maar dergelijk gedrag past natuurlijk niet bij een meisje als ik. Het zal volgend jaar bij alleen bij snuffelen blijven. Maar niet alleen de Sint smokkelt chocolade binnen, ook de Kerstman en de paashaas bedelven me ieder jaar onder met dit deze onweerstaanbare heerlijkheid.

Kijk, het is heel eenvoudig. Ken je Pavlov en zijn hond? Sinterklaas en zijn gezanten zijn Pavlov en ik ben de hond. Toon me een foto van hen en ik begin ongecontroleerd te kwijlen en te hunkeren naar een stukje chocolade. Ik ben niet meer dan een slachtoffer van deze wrede consumptiemaatschappij. Het is schandalig hoe ze een erfelijke zwakkeling zoals ik hebben geconditioneerd. Zelfs nu krijg ik een onuitstaanbare zin in een dergelijk stukje genot.

Chocolade vergroot immers onze seksuele honger.

Afkicken denk je? Ha, dat is vrijwel onmogelijk. De winkels slaan deze legale drug massaal in en gelijk hebben ze. De chocolade geeft je hersenen een euforieshot, want het maakt endorfine vrij. Dat verklaart waarom ik na het smullen van dit goedje volop zit te grijnzen als een randdebiel. Er zit niets anders op dan te wachten op de eerste bijeenkomst van de AC, de Anonieme Chococholisten. Maar ook de AC kan geen soelaas bieden. Het is een verloren zaak, want onderzoek toont aan dat mensen die dagelijks verlangen naar chocolade een andere soort bacteriën in hun darmen hebben. Mensen, ik heb helemaal geen verslaving! Trouwens, niemand kan op tegen bacteriën, want ze zijn onzichtbaar. Tenzij je een Power Ranger bent natuurlijk. Er zit niets anders op dan me te berusten in mijn lot en nog een stukje chocolade te eten.

Het is echter niet alleen kommer en kwel, want chocolade biedt ook heel wat voordelen. Het is lekker, smelt op je tong en je kunt er iemand helemaal mee doorgronden. Ja, je hoort het goed! Psychologen in wording, stop met studeren! Je hebt niet langer die ellenlange psychologische testen nodig. Jouw chocoladevoorkeur geeft immers weer wie je werkelijk bent. Daar had je helemaal niet aan gedacht hé, Freud. Ik ben bijvoorbeeld dol op melkchocolade. Volgens de chocoladetheorie ben ik iemand die in het verleden leeft en onschuldig is. Verdorie, ze zitten er toch wel recht op. Onschuldig ben ik zeker. Daarnaast denk ik graag aan de momenten waar ik ongestoord chocolade kon smullen. Laten we nog een stapje verder gaan. Mijn ultieme favoriet is chocolade gevuld met praliné. Volgens deze nieuwe leer ben ik dan ongeduldig, onvolwassen en heb ik een open geest. Ik sta perplex, wat een betrouwbare en valide test! Zo sta ik open voor verschillende chocoladesmaken, ben ik ongeduldig als ik het papiertje van mijn chocolade wikkel en begin ik te janken als een kind als ik mijn chocolaatje niet krijg. Wauw, al ooit zoveel het woord chocolade gelezen in een tekst? Waar het hart van vol is… Gelukkig heb ik in dit land vele lotgenoten. Diegene die geen chocolade lusten, maak je bekend. Niemand? Dat dacht ik al. Belgen eten namelijk per jaar gemiddeld zeven à acht kilogram van dit goedje. Maar die zeven à acht kilogram vind ik toch een onderschat getal, want ik ben er zeker van dat ik torenhoog boven dit gemiddelde uitstijg.

Kelly