Schaatsbaan

Het is zes uur ’s avonds en we lopen door het centrum van Oostende. Een dik kwartier geleden is de sneeuw met bakken uit de lucht beginnen vallen. Twee uren daarvoor was het nog goed uitkijken waar je liep. Want overal was het spekglad door de aangestampte sneeuw. De verse sneeuw is gelukkig een stuk stabieler om op te lopen. Hierdoor moeten we ons niet al schaatsend een weg banen over de parking.
Volgens een gemeentelijke verordening moet elke burger zijn voetpad sneeuwvrij houden op straffe van boete. Nu blijft het stadsbestuur zelf in gebreke, want het voetpad voor het gemeentehuis is immers spekglad. Enkel de fietspaden zijn min of meer ijsvrij gemaakt.
Dikke sneeuwvlokken dwarrelen vrolijk naar beneden terwijl we onze tocht aanvatten in de richting van het Mercatordok. Wanneer we even later één van de hoofdwegen van Oostende oprijden, is het pas duidelijk dat de strooidiensten hier niet geweest zijn. We rijden stapvoets want de wegmarkeringen zijn nauwelijks zichtbaar. Als het openbaar vervoer en de vrachtwagens maar vlotjes kunnen rijden is er geen probleem. Het individueel personenvervoer moet zichzelf maar weten te redden. Want wie tijdens deze dagen niet in het centrum van de stad woont, geraakt met moeite de deur uit. Het is toch wel jammer dat het openbare leven in België bijna stilvalt door twee centimeter sneeuw op de weg. Bussen kunnen plots niet meer regelmatig rijden en treinen hebben vertraging. Toch kan het nog erger: reizigers die op Zaventem gestrand zijn, kunnen de luchthaven zonder visum zelfs niet meer verlaten om een deftige overnachting te zoeken.

Het is dag terwijl het nacht is.

Aan de rand van de stad wonen betekent ook aan het einde van de beschaving wonen. Welkom in Niemandsland, mijn straat, mijn wijk, mijn schaatsbaan. Ik heb wel nog zin in een sneeuwballengevecht, maar mijn omstanders zijn daar niet zo tuk op, dus geef ik het maar op. Als ik een uur later door het raam naar buiten kijk, is onze omgeving twee keer zo helder verlicht dan gewoonlijk. Het is dag terwijl het nacht is. Het tafereel in onze straat is gewoon prachtig. De witte sneeuw zorgt voor een fantastische weerkaatsing van de straatverlichting. Ik hou van de sneeuw, zijn schoonheid, zijn magie, het landschap lijkt wel betoverd.

M.A. Heaven