Emelie Casteleyn studeert in
Torhout en volgt er de
lerarenopleiding aan de Katho Reno.
Vandaag wil ze voor één
keer haar mening delen met u.


Vredevolle feestellende


Elk jaar opnieuw hetzelfde liedje. Eerst komt de Sint en daarna de Kerstman. Als rode kers op de taart wordt op de planeet Aarde de overgang naar het volgende nieuwe jaar uitbundig gevierd. December staat bekend als dé feestmaand bij uitstek, dat weet het kleinste kind. En elke keer opnieuw zit ik met mijn handen in het haar. Waarom? Het is heel simpel. Die hele kerstperiode brengt niets dan ellende met zich mee. Geloof me. Een mens leeft liever op een ander tijdstip tijdens het jaar en daar heb ik zeer goede redenen voor. Om te beginnen werk ik me een heel jaar uit de naad om iedereen die ik liefheb een cadeautje te kunnen kopen. Het gevolg van die berg pakjes is gelijk aan bankroet.

Wat is België toch een prettig land op het vlak van Hoger Onderwijs.

Ik leef ook een beetje mee met mijn puberende medemens. Middelbare scholieren studeren zich te pletter voor de kerstvakantie. Als ik heel eerlijk ben vind ik dat eigenlijk niet meer zo erg. Mijn middelbare schoolcarrière is inmiddels al een tijdje voorbij. Maar zoals velen behoor ik nu tot die andere verzameling van hogeschoolstudenten. Die arme studenten (ik heb het vooral over mezelf, lees bankroet) zitten in diezelfde vakantie doodleuk met hun neus in de boeken. Wat is België toch een prettig land op het vlak van Hoger Onderwijs.
Mijn moeder weet ook hoe laat het is als ik haar vraag of ze vijfhonderd euro kan missen. Drie jaar geleden liet ik bij mijn favoriete schoonheidssalon enkele ontgiftingskuren vastleggen voor vijftig jaar lang. Uiteraard kost dit een aardige euro. Het maatschappelijke schoonheidsideaal is tegenwoordig zó verantwoord, waardoor ik het mij niet kan permitteren om tien kilo aan te komen na dat zalig kerstfeest en gelukkig Nieuwjaar.

Je komt nog maar net van het jaarlijkse kerstdiner en je begint alweer
te ‘boefen’.

Maar of die ontgiftingskuren ook zullen werken, kan ik niet zeggen. Zoals ik al eerder zei, behoor ik nu tot het clubje van de hogeschoolstudent. Hogeschoolstudenten mogen in januari bewijzen dat ze goed gestudeerd hebben in de kerstvakantie. Met andere woorden worden we geteisterd door die o zo leuke examens. Ik hoef nog maar het woord examens te horen en ik krijg de ene eetbui na de andere. Zo gaat dat nu eenmaal bij mezelf. Je komt bij wijze van spreken nog maar van dat heerlijk calorierijke kerstdiner en je begint alweer te ‘boefen’.
Gelukkig is er ook één iets leuk aan die hele feestperiode en dat is samenzijn met familie en vrienden. Maar voor de rest? Neen, dank u wel!